Zbigniew Turkiewicz w Santiago de Compostela

– to fragment maila, który otrzymałem od Zbigniewa Turkiewicza.

Poniżej prezentujemy relację “na żywo” z pielgrzymki żeglarza i wędrowca.

Będziemy ją aktualizować na bieżąco, wykorzystując materiały,

które autor zamieszcza na Facebooku i przesyła drogą mailową.

 Kochani!
Dzisiaj, w czwartek 22 października 2015 roku,

o godzinie 15:30, po 33 dniach pielgrzymki i przejściu

910 kilometrów

dotarłem do Celu Camino de Compostela – do Grobu Świętego Jakuba Apostoła.
To dzięki Waszemu wsparciu,

Waszej modlitwie i Waszej wierze,

że dam radę – dotarlłem. Bogu niech będą dzięki!

Mój certyfikat ukończenia Camino de Compostela.

21 października. Jutro Compostela…idę, idę…

Kończy się 31 dzień mojej wędrówki. Miesiąc…brakuje mi polskich slow. Marsz? Spacer? Miesiąc czego?
Za dwa dni Compostela.
W tej sielankowej scenerii poszukam spania, miejsca gdzie można coś zjeść, wykąpać się, odpocząć…
Idę, wciąż idę…

Zawędrowały nasze wszystkie intencje do koścółka Santiago w Palace de Rei. Wszystkie świeczki podgrzewają nasze prośby i błagania.
Msza dla pielgrzymów i błogosławieństwo w nagraniu zbyt długie, aby przesłać. Dołączę po powrocie.
Trzy dni do Compostela, jakby za szybko…

Padło pytanie: ile to wszystko pielgrzyma kosztuje? Oto szczegóły:
Albergue zakonne lub kościelne – co łaska, nie ma ceny.
Rządowe albergue – 5 – 7 euro.
Prywatne – 8 – 10 euro.
Obiad 3-daniowy z winem – 9 – 10 euro.
Śniadanie – 3 – 5 euro.
Lunch po drodze – 3.5 – 5.5 euro.
Jeszcze jeden posiłek – tyle samo.
30 euro na dzień wystarcza.
Albergue są czyste, utrzymanie higieny w czasie pielgrzymki nie przysparza żadnych kłopotów.

30-ty dzień. Palas de Rei. Potrzebuję jeszcze trzy dni aby zakończyć moją pielgrzymkę w Santiago de Compostela.
W deszczowym i wietrznym dniu mijam stary, stareńki krzyż, przy którym zapewne modlil się Św. Franciszek. Wiele ich, w podobnym stylu, na trasie Camino. Widać, że “gryzie je ząb czasu”.

29 dzień rozpoczyna piąty tydzień mojej wędrówki. Deszczowy czas, może mniej atrakcyjny, ale jakoś nikomu to nie przeszkadza. Dookoła widzę szczęśliwych pielgrzymów.

17 października

28 dzień, 17 października. Mała wioska o wdzięcznej nazwie Barbadelo, 5 km za Sarrią. I kolejny rodzynek na trasie: kościół Santiago, wybudowany w 817 roku, pierwotnie planowany jako monastyr dla pielgrzymów idących do lub z, Santiago de Compostela.
Oczywiście – zamknięty, opuszczony, nikomu niepotrzebny.
A jednak – misterium… i architektoniczne cudo

27 dzień Mojej Camino.
Samos, Monastyr Benedyktynów z IX wieku. Zbudowany dla pielgrzymow idących do Santiago de Compostela.

Nocleg w klasztornej celi na wysokości 1330 metrów nad poziomem morza.
Na dworze 0* C. Ale czyste niebo.
Przewędrowałem dzisiaj 33 km.
Mnie chyba rzeczywiście niosą Aniołowie…

Ten kościółek Santa Maria la Real wita pielgrzymów idących do Compostela codziennie od 1200 lat.
Proboszcz, nieżyjący juz Don Elias Valina Sampedro (1929 – 1989) wymyślił i wprowadził na szlaku Żółte Strzałki.
Na zdjęciu: wieczorna Msza dla Pielgrzymów. W Galicii kościoły są czynne.

Wreszcie Galicia. To już końcowa prowincja Mojej Camino. Jeszcze tylko tydzień.

15 października.

Czasami takie widoczki zaskakują,

stajesz i przez długi czas nie możesz dalej iść.
Wtedy nie należy nic mówić, nie zagłuszyć radości, patrzeć i słuchać…

Nazywa się La Cruz de Ferro, wysokość 30 m, kopiec kamieni przyniesionych z całego świata ma już 7 m.
Ale dlaczego wszyscy tam płaczą? Za silne przeżycie.

12 października, 23 dzień Camino

Tak wygląda Paszport Pielgrzyma po 23 dniach wędrówki.

23 dzień Camino

zakończyłem w starej podgórskiej wiosce Rabanal del Camino, w tej właśnie bardzo starym hostelu El Refugio. Zachęceni moją relacją, wielu spośród Was powędruje zapewne na swoje Camino; tu się zatrzymacie. Rabanal slużyło pielgrzymom w początkach XII wieku, wszystko tu jest jak wtedy.
Przede mną start w wysokie góry.

Zmęczeni pielgrzymi. Pomnik u wrót Mansilla.

11 października, 22 dzień mojej Camino.

Do Astorga dotarłem w deszczu, wieczorem i trochę umordowany. Trzeba było znaleźć nocleg, wysuszyć ubrania, doładować akumulatory w najbliższej restauracji i zdążyć na mszę w kościele Św. Franciszka z Asyżu. Prawdę mówiąc, nie wiedziałem, że to On mnie ugościł. Wczoraj Antoni, dzisiaj Franciszek… kto jutro?
Kondycja super, chyba aniołowie mnie niosą.

Dzisiaj jest Dzień Oli i Jacka. To ich 7 Rocznica Ślubu, Święto całej naszej Rodziny.
Będziecie dziś ze mną na polnych drogach Hiszpanii, o Was obojgu będę rozmyślał, polecę Was Panu Bogu, Jego serdecznej trosce.
Was i Całą Naszą Rodzinę zasiadającą dziś przy stole, wszak tam Mama podaje indora-olbrzyma. Thanksgiving Day, mamy wszyscy za co dziękować.

21 dzień wędrówki.

Alberque nazywa się “Święty Antoni z Padwy”. Mój wierny Przyjaciel czuwa. Jestem tak zmęczony, że po przejściu dzisiaj 15km postanowiłem poszukać noclegu. I oto proszę, zaprasza mnie sam Święty!
Nie wierzę w przypadki…

21 dzień wędrówki.

9:00 rano – czas na poranną modlitwę. Dzisiaj szczególna intencja: rozważania i modlitwa za tych, albo o tych, którzy odeszli od Kościola. Na pewno mieli jakieś powody, mają o coś pretensje, żal; może wpływ środowiska i obawa, że się utraci sympatię lub popularność. Cololwiek by to nie było – człowiek, który porzuca głębie swojej duchowości nie jest szczęśliwy. O tych ludziach dzisiejsze rozważania i różaniec.

9 października

Katedra w Leon, 20 dzień Camino. Leon jest rzeczywiście pięknym miastem, przejście zabrało mi cztery godziny, wraz ze zwiedzaniem starej części miasta.
Gdzieś po drodze minąłem 500 km. dokładnie nie wiadomo w którym miejscu, bo tak naprawdę nie jest to istotne,

ważne, żeby dojść do Compostela.
Mam nadzieję i zaczynam nabierać pewności, że dotrę tam za dwa tygodnie.

Księżyc i Wenus nad Mansilla. Jeszcze przed świtem, warto było wcześnie wyruszyć, ale marzły ręce. Powoli zbliżam się do wysokich gór, tam z pogodą może być różnie. Narazie tylko poranki i wieczory są zimne.

8 października

19 dzień Mojej Camino rozpocząłem o 7-mej rano. Warto było dla tych wrażeń. Niebawem pojawił się ból kolana i z kłopotami przekuśtykałem do Mansilla de las Mulas, 24 km przed Leon. Starszy pan zaczyna mieć kłopoty, zobaczymy jak sobie dalej poradzi.

18 dzien, 7 października.

“Żólte strzalki
Wędruję już od tylu dni, Panie. W tym czasie poczułem Twoją bliskość. A przynajmniej miałem okazję, żeby Cię szukać. We mnie samym, w innych ludziach. I oto jesteśmy kolejny dzień razem – Ty I ja – pokonując kolejny etap wędrówki. Obecność, spotkanie… Wszystko to jest częścią drogi.”

– Modlitwy pielgrzyma.

6 października

13 dzień mojej camino zaczynam o 7.00 rano, żeby wyjść z miasta jeszcze przed porannym trafikiem. Burgos, choć piękne, to wielkością, tłumem ludzi, hałasem i ruchem ulicznym zupełnie odbiega od nastroju pól, lasów i gór. O 9.00 skończyły się ulice i już potem było dobrze.

Idę już 13 dni. Ile jeszcze do końca? Pewnie ze dwadzieścia. To jeszcze nie połowa drogi.

– słonecznikowy wschód słońca… coraz bardziej jesiennie
Wędruję już 12 dni

30 września

Droga św. Jakuba, nazywana często także po hiszpańsku Camino de Santiago

(bask. Done Jakue Bidea, gal. O Camiño de Santiago) – szlak pielgrzymkowy

do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii.

W katedrze tej, według przekonań pielgrzymów,

znajduje się ciało św. Jakuba Większego Apostoła.

Nie ma jednej trasy pielgrzymki,

a uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków.

Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba,

która jest także symbolem pielgrzymów,

i żółtymi strzałkami.

Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych

chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych,

obok szlaków do Rzymu i Jerozolimy.

Według legendy ciało św. Jakuba przewieziono łodzią do północnej Hiszpanii,

a następnie pochowano w miejscu,

w którym dziś znajduje się miasto Santiago de Compostela.

– kiedy już odsapniesz, otrzepiesz kurz z tych polnych dróg i uwierzysz, że nie odpadną ci łydki,

Alberque to noclegownie pielgrzyma. Pełno ich w każdym miasteczku,

mieście i na wsi. Są skromnie wyposażone i niedrogie.

Za dzisiejszy nocleg w wiosce Ventosa, 21 km za Logrono, zapłaciłem 10 euro.

Pokoje 12 osobowe, jest pralnia, toalety, kuchnia, gdzie można przyrządzić sobie samemu posiłek.

Dużo ludzi. Ja najlepiej się czuję w drodze, kiedy idę sam, a dokoła cisza

Wino Rioja uchodzi w Hiszpanii za najlepsze. I tak jest rzeczywiście,

przekonałem się o tym popijając je do obiadu.

Prowincja Rioja jest tak piękna, jak smak wina z jej winnic.

Most na rzece Ebro przeszedłem o 7-mej wieczorem.

Po 10 godzinach marszu. Minął pierwszy tydzień, jeszcze tylko 4 tygodnie, 28 dni.

Kiedy mija zmęczenie zaczyna ekscytować następny dzień. Otwieram mapę…

– dzień siódmy mojej pielgrzymki, spotkanie z Templariuszami.

To ich ośmiokątny kościółek w Torres del Rio. Stąd,

od XIII wieku, kiedy król Francji ich zdradził,

opiekowali się pielgrzymami spieszącymi do Composteli, do grobu św. Jakuba,

patrona Templariuszy. Oni są tu nadal…

Tak wygląda mapa tej mojej drogi. Dziś jestem w Los Arcos (25 września).

To nie ja rządzę na tym camino…

Wieczorem, już w Los Arcos, byłem na Mszy św.

w przepięknym kościele pod wezwaniem St. Maria

25 września

– Za sobą mam 20% mojej Camino, przede mną jeszcze daleka droga.

Pocieszające, że już mniej niż 700 km. Ale odkrycie! Niewiele było dzisiaj gór.

Niestety od wczoraj strajkują moje poobcierane stopy.

25 września

– na czwartym kilometrze “Fuente de vino”.

Uwierzcie mi, z tych kranów płynie autentyczne czerwone i bardzo smaczne wino. Łyk z muszelki

(taka tradycja) i w drogę…

24 września – Miasto Estella
Pielgrzymi nie potrzebują kilometromierza. Nie przestają iść bo sjesta, bo deszcz, czy zimny wiatr. Idą…nawet jak im się bardzo nie chce….

– piąty dzień mojej pielgrzymki. Od tego, znowu XII wiecznego mostu pochodzi nazwa miasteczka,

z którego wyruszam : Zariquiegui, zresztą bardzo łatwa do wymówienia, prawda?

– Miasto Estella
…Obok pielgrzyma zawsze jest KTOŚ, kto go wesprze. Doznaję tego nieustannie.

I powiem Wam, że to wspaniałe uczucie.

(bo idę przez kraj Basków) mają sjestę, pielgrzymi wędrują w upale…

Droga św. Jakuba, nazywana często także po hiszpańsku Camino de Santiago (bask. Done Jakue Bidea, gal. O Camiño de Santiago) – szlak pielgrzymkowy do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej, według przekonań pielgrzymów, znajduje się ciało św. Jakuba Większego Apostoła. Nie ma jednej trasy pielgrzymki, a uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków.

Przyjaciół moich pragnę poinformować, że wyruszam na 900 kilometrową pielgrzymkę pieszą znaną jako Camino de Compostela.

Rozpocznę ją 20 września 2015 (za tydzień) w miejscowości Saint-Jean-Pied-de-Port, w północo-zachodniej Francji, planuję zakończyć ją w końcu października w Santiago de Compostela, w północno-zachodniej Hiszpanii. Wyruszam sam przewidując 35 dni na pokonanie całej trasy.

Uważam, że po sześciu miesiacach intensywnych ćwiczeń,  jestem dobrze przygotowany kondycyjnie.  Mniej jestem pewien wytrzymałości na samotność – to uczucie jest mi, raczej, obce. I chociaż spotkam tam wielu innych pielgrzymów,  nie będzie tam nikogo spośród bliskich mi Przyjaciół. Wydaje mi się jednak, że znalazłem na to radę. Dzięki temu, że będę sam znajdę sporo czasu na bycie z moimi Przyjaciółmi.

Będziecie w moich rozważaniach, w moich wspomnieniach i w modlitwach. Z tej drogi, z mojej Camino, będę słał do Was pozdowienia, a jednocześnie zabiegał (na ile to jest możliwe, ale wierzę, że pątnicy sa wysłuchiwani) o spełnienie Waszych marzeń. O  realizację Waszych zamierzeń. I o to, żeby Pan Bóg nie szczędził Wam łask zdrowia i pomyślności.

Może się zdarzyć, że Wasza obecność w mojej pielgrzymce przypomni mi przykrości, których zaznaliście ode mnie, albo z mojej przyczyny. Wtedy za późno będzie przepraszać,dobrze jest to zrobić teraz: przepraszam. Czymkolwiek Was uraziłem, na pewno pojawi się to w moich wspomnieniach, a na zadośćuczynienie  będzie za późno. Chociaż – może nie…

A może jest coś, co  chcielibyście abym zabrał ze soba do bagażu intencji: im bardziej będzie wypełniony tym większego sensu nabierze ta moja pielgrzymka, a taki bagaż na pewno będzie mi bardzo pomocny. Proszę więc – jeszcze mam parę dni na dopakowanie mojego przedsięwzięcia.

Nie wiem na pewno czy podołam, to chyba najtrudniejsze wyzwanie jakiego się podjąłem. Podczas tych miesiecy ćwiczeń tak się do niego przywiązałem, że już za późno cokolwiek odwołać.

Idę.

Po powrocie opowiem Wam jak było.

Bieżącą krotka relację postaram się zamieszczać na moim profilu facebook, pt. “Moje Camino”.

Pozdrawiam seredecznie,

Z najlepszymi życzeniami,

Zbyszek Turkiewicz