Wiatr od pustyni judzkiej anielskie pióra niósł
Noc jak noc. I kąsa podhalański mróz.
Pasterze już zwołani, przed nimi drogi, ścieżki,
Pod sandałami żwir, a w sercach śpiew anielski.
Zanim przyjdą, w Betlejem duchów wszelkich pełno.
Bo świat się dziś odnowił. To wiedzą na pewno,
Wiedzą Moce, Zastępy. Wiedzą Panowania.
I nigdy śpiew tak cieszył, jak wspólna litania.
Psalm Tronów, Chórów, Potęg – to wszystkie anioły.
Ciasno stoją Cheruby jak młodnik świerkowy,
A serafinów ciżba jak polska husaria.
Każdy śpiewać najpiękniej, najgłośniej się stara.
Przed stajnią dziwne światło jak westchnienia Boże
Józef klęczy i słucha wsparty na toporze,
Matka wyniosła Dziecko krajką otulone
I słyszy głos znajomy. Spojrzała w tę stronę,
Gdzie się głos ponad chóry wzbił jak jasny sokół.
I pięścią rozmazała łzę w zdziwionym oku.
Gabriel! – zawołała – jak miłe spotkanie!
Zdrowaś, zdrowaś Marysiu. I widzę – Pan z Tobą.
Tak woła Anioł. Skrzydłami ścieżkę sobie robiąc,
Już jest w pierwszym szeregu. Już przed Panem pada.
Ledwie się ucieszyli – wchodzi wieśniaków gromada
Jezus leciutko dmuchnął – Anieli jak pierze
W chmury się wzbili – przecie mówili pasterze,
Że wicher od pustyni anielskie pióra niósł
I taka była noc. I kąsał podhalański mróz.
.
Piotr Wojciechowski
O autorze:
Piotr Wojciechowski urodził się w Poznaniu w roku 1938 w rodzinie lekarzy. Mieszka w Warszawie na Sadybie.
Koleje życia sprawiły, że przedstawia się jako taternik, narciarz, geolog, pisarz, dramaturg, publicysta, poeta, scenarzysta, reżyser filmowy, nauczyciel, rysownik.
Jest laureatem takich nagród jak – Nagroda im. Wilhelma Macha, Nagroda Fundacji im. Kościelskich, Nagroda Polskiego PEN Clubu, Nagroda Literacka im. Kornela Makuszyńskiego, Nagroda Literacka im. ks. Jana Twardowskiego, Nagroda Literacka im. Władysława St.Reymonta, uchonorowany tytułem Warszawskiego Twórcy.
Jest autorem wielu wielu powieści, esejów i wierszy, tysięcy felietonów …
Niemniej mówi, iż Nagrody i dokonania literackie wydają się Jemu mniej ważne od tego, że spotkał w życiu bardzo wielu dobrych ludzi, że Przyjacółki i Przyjaciele są z nim blisko przez całe epoki.
Pozostaje dumny i czuły wobec ważnych w Jego życiu kobiet – żony, która maluje zachwycające obrazy i córki, która uczy młodzież obcowania ze sztuką.
