Przetłumaczona poniżej na język polski broszura została opublikowana przez samorzutnie zorganizowaną i nie posiadającą żadnych politycznych afiliacji grupę obywateli Kanady, którzy zaniepokojeni są próbami stłumienia podstawowej dla demokracji wolności słowa w odniesieniu do religii islamu przez obecny liberalny rząd kanadyjski. Jeżeli omawiany tu Wniosek M-103 stanie się kiedykolwiek prawem – a ma być on poddany pod parlamentarną dyskusję już jesienią bieżącego roku – wówczas wszelka krytyka muzułmańskich obyczajów, praktyk i wierzeń będzie w Kanadzie potencjalnie traktowana jako przestępstwo. Do tego nie możemy dopuścić, szczególnie teraz, kiedy islamski terroryzm oraz wzrastające wpływy szariatu zagrażają samym podstawom zachodniej cywilizacji. Prosimy zatem o staranne przeczytanie tekstu tej broszury i dogłębne zastanowienie się nad implikacjami Wniosku M-103. W niedalekiej przyszłości „Polska-Canada” zamieści również tekst listu (w języku angielskim, z załączonym polskim przekładem dla nadawców), który będzie można przesyłać elektronicznie członkom kanadyjskiego parlamentu. Słynny angielski myśliciel Edmund Burke powiedział, iż dla triumfu zła potrzeba tylko, żeby dobrzy ludzie nic nie robili. Okażmy się więc nie tylko dobrzy, ale również aktywni w walce o prawdziwie demokratyczną Kanadę.
OBYWATELE KANADY W OBRONIE KARTY PRAW I SWOBÓD
(CANADIAN CITIZENS FOR CHARTER RIGHTS AND FREEDOMS)
WNIOSEK M-103 W IZBIE GMIN: KONIECZNY CZY NIEBEZPIECZNY?
.
Kim są Obywatele Kanady w Obronie Karty Praw i Swobód? (What is Canadian Citizens for Charter Rights and Freedoms)
Obywatele Kanady w Obronie Karty Praw i Swobód (C3RF) to grupa kanadyjskich obywateli, którzy podejmują zorganizowany czynny sprzeciw wobec wniosku M-103, sponsorowanego przez członka parlamentu Iqra Khalid, ponieważ może on zaowocować istotnym ograniczeniem wolności słowa w Kanadzie.
Aby uzyskać więcej informacji prosimy odwiedzić portal i stronę na Faceboku:
www.facebook.com/groups/CanadianCitizens
Kontakt:
Co się naprawdę kryje za Wnioskiem M-103?
Kanadyjska Karta Praw i Swobód gwarantuje każdemu obywatelowi, niezależnie od płci, rasy lub religii, prawo do wolności wyznania i do swobody wypowiedzi. Znaczy to, że wszyscy posiadają prawo do wyznawania danej religii i równocześnie prawo do jej krytykowania lub nawet satyrycznego ośmieszania. Dlatego na przykład producenci filmów „Życie Briana” (Life of Brian) czy „Jesus Christ Superstar” nigdy nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności karnej. Z drugiej strony, pod rządami islamskiego szariatu wszelka krytyka religii islamu jest nielegalna i podlegająca karze. W wielu krajach muzułmańskich jest ona uznana za poważne przestępstwo, często karane nawet śmiercią. Wiadomo, że na terenie Kanady mieszkają muzułmanie, którzy pragną zalegalizowania w naszym kraju przynajmniej niektórych przepisów szariatu. Czy to właśnie ma na celu Wniosek M-103? Członkowie parlamentu, którzy poparli ten wniosek mogli mieć jak najlepsze intencje, wydają się jednak nie wiedzieć o fakcie istnienia na Zachodzie dobrze zorganizowanego ruchu, który – poprzez szermowanie mglistym pojęciem „islamofobii” i stawianie znaku równości pomiędzy nią a zwykłą nienawiścią wobec muzułmanów – usiłuje zdusić w zarodku jakąkolwiek krytykę islamu. Wniosek M-103 oraz Petycja e-411, na której ten pierwszy jest oparty, stanowią użyteczne narzędzia do normalizacji szariatu w Kanadzie pod płaszczykiem poparcia dla wielokulturowości.
Wniosek M-103 musi być odwołany! Nie może się nigdy stać zalążkiem prawnej ustawy! Daj znać swojemu członkowi Parlamentu, że jesteś przeciwny Wnioskowi M-103.
O co chodzi w anty-islamofobicznym Wniosku M-103?
Ósmego czerwca 2016 roku Samer Majzoub, przewodniczący Kanadyjskiego Muzułmańskiego Forum (Canadian Muslim Forum), zapoczątkował petycję wzywającą kanadyjski parlament do potępienia „wszelkich przejawów islamofobii”. Petycję tę podpisało prawie 70 tysięcy ludzi (była ona prawdopodobnie rozpowszechniana w lokalnych meczetach). Trzeciego października tegoż roku liberalny członek parlamentu Frank Baylis (z okręgu wyborczego Pierrefonds-Dollard w Quebecu) przedstawił ową petycję – znaną odtąd jako Petycja e-411 – w Parlamencie, gdzie została ona jednogłośnie przyjęta przez Izbę Gmin dwudziestego szóstego października, w obecności zaledwie 79 posłów. Jej przyjęcie oznaczało jedynie, że Izba zgodziła się z intencją petycji, ale nie pociągało to za sobą żadnych skutków prawnych.
Pierwszego grudnia 2016 roku liberalna członkini parlamentu Iqra Khalid (okręg wyborczy Mississauga-Erin Mills w Ontario) złożyła w Izbie Gmin wniosek M-103, zatytułowany „Systemowy rasizm i dyskryminacja religijna”. Wniosek ten wzywał rząd do „uznania za konieczne stłumienie rosnącego publicznego klimatu strachu i nienawiści” oraz do „potępienia islamofobii i wszelkich form systemowego rasizmu oraz religijnej dyskryminacji, jak również do wzięcia pod uwagę petycji e-411”. Wniosek żądał też, aby Stała Komisja ds. Dziedzictwa Kanadyjskiego (Standing Committee on Canadian Heritage) podjęła badania nad tym, w jaki sposób rząd mógłby „stworzyć całościowe podejście do zredukowania lub likwidacji systemowego rasizmu i dyskryminacji religijnej, włączając islamofobię” oraz „zbierać informacje w celu nadania zgłaszanym przestępstwom na tle nienawiści szerszego społecznego kontekstu”. Wyniki tych badań miały być przedstawione Izbie Gmin nie później niż 240 dni od momentu przyjęcia wniosku. Wniosek M-103 został przyjęty 201 głosami przeciwko 91 głosom dwudziestego trzeciego marca 2017 roku.
Wnioski przyjęte przez Parlament nie posiadają mocy prawnej. Istnieje jednak poważna i uzasadniona obawa, że kanadyjski rząd użyje rezultatów badań Komisji ds. Dziedzictwa do stworzenia projektu „antyislamofobicznej” ustawy opartej na Wniosku M-103. Taki projekt może później łatwo stać się ogólnie obowiązującym prawem.
Czy jednak istnieje jakiś problem z ustawą skierowaną przeciw islamofobii? Tak, i to poważny.
Wniosek M-103 zagraża wolności słowa
Pojęcie „islamofobii” nie jest zdefiniowane ani w tekście Wniosku M-103, ani w żadnym innym oficjalnym kanadyjskim dokumencie. Wniosek ten bezzasadnie łączy „systemowy rasizm i dyskryminację religijną” z pozbawionym definicji prawnej przestępstwem „islamofobii”, co stwarza możliwość kryminalizacji każdej negatywnej opinii o islamie lub nawet dowcipów czy karykatur na jego temat. Biorąc pod uwagę, że Petycja e-411 (podstawa dla Wniosku M-103) zaprzecza istnieniu jakiegokolwiek związku pomiędzy religią islamską a aktami przemocy dokonywanymi w imieniu islamu, każdy, kto wyraża opinię, że terroryści islamscy działają w zgodzie z podstawowymi zasadami islamu, będzie mógł być oskarżony o zbrodnię „islamofobii”, wbrew oczywistemu faktowi, że sami terroryści często publicznie deklarują swą wierność wobec tej religii.
Dyskryminacja i przestępstwa nienawiści są od dawna uznane za nielegalne
Wygłaszanie negatywnych opinii na temat chrześcijaństwa, a nawet jego wyśmiewanie (jak na przykład w filmie „Życie Briana”), nie jest w Kanadzie przestępstwem. Krytycy chrześcijaństwa nie mają jednak prawa do podpalania kościołów lub do prześladowania wyznawców tej religii. Dokładnie te same kryteria powinny odnosić się do muzułmanów i do islamu. Sugestia, że islam powinien być poddany specjalnej ochronie przed krytyką przy pomocy oficjalnych petycji, wniosków czy ustaw, jest całkowicie bezzasadna.
.
.
