W 1993 roku cała Ameryka Północna była oczarowana “Symfonią No.3” Henryka Mikołaja Góreckiego. Zdarzało się, że kierowcy zjeżdżali z autostrady, by zadzwonić do radia i dowiedzieć się, jakiej słuchają muzyki. Wydana w 1992 roku płyta kompaktowa “Symfonii pieśni żałosnych”, nagrana przez London Sinfoniettę pod dyrekcją Davida Zinmana, z udziałem solistki, sopranu Dawn Upshaw, rozeszła się w nakładzie miliona egzemplarzy, bijąc wszelkie rekordy sprzedaży współczesnej muzyki poważnej. Henryk Mikołaj Górecki jest jednym z pierwszych kompozytorów, którzy odwrócili się od “awangardy”, uwikłanej w eksperymenty formalne, a odrzucającej emocjonalną siłę muzyki i próbę dotarcia do prawdziwie wrażliwych słuchaczy.
Pamiętam, że znajomi Kanadyjczycy, na co dzień nie związani z kulturą, pytali o polskiego kompozytora, zachwyceni jego muzyką. Byłem dumny, że autor ‘Trzeciej Symfonii” pochodzi z Katowic, miasta, w którym się wychowałem.
Wykład profesora Marka Dyżewskiego, jak zwykle perfekcyjnie przygotowany, wzbogacony bogatymi cytatami muzycznymi, odsłania tajemnice piękna i warsztatu muzyki Góreckiego, opowiada o jego życiu, inspiracjach i filozofii artystycznej w konfrontacji z rzeczywistością polityczną i oczekiwaniami muzycznego establishmentu.
.
Aleksander Rybczyński
.
.
Fascynującym współczesnym kompozytorem, który podobnie jak Henryk Mikołaj Górecki, odrzucił zimną, awangardową koncepcję współczesnej muzyki, jest Marjan Mozetich: słoweńsko-kanadyjski twórca, mieszkający w Ontario. To znak nadziei, że są artyści, odwracający się od awangardowej kokofonii i nie lękający się powrotu do tradycji i uczuć. https://www.polskacanada.com/the-importance-of-audience-interview-with-marjan-mozetich/
Henryk Mikołaj Górecki – jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów przełomu XX i XXI wieku.
Forma jego duchowych, sakralnych utworów jest rdzennie polska. Można ją wywieźć z tradycji polskiego
renesansu, od Mikołaja Gomółki. III Symfonia (Symfonia “Pieśni żałosnych” op. 36) to metafizyczne arcydzieło.