nie ma poezji czystej, jest skażona, dotknięta przez frazesy
i przebiegłe brednie, taka, co nawołuje rozmyślnie do zbrodni
na papierze daje dowody lojalności wobec szefa bandy, jest
oszustem, głoszącym cynickie ubóstwo
cywilizacyjnym psem na środku agory, ogryzającym kości
bułek z mcdonalda; może to pomówienie, ale nic w niej nie ma
czystego; niepięknie się zachowuje w biały dzień przy ludziach
chce wiedzieć tylko co ile kosztuje, patrzy po tytułach, który
by się nadał
jej na tytuł
kopiuje i skanuje, czasem coś zapisze, coś tak wolnomyślnego, że
wolniej się już nie da pomyśleć niczego, potem brzytwy się chwyta,
za miskę bobu gotowa do zdrady
1/01/2025
Jadwiga Nowak
O autorce:
Jadwiga Nowak, ur. 1964 w Staszowie, absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jako poetka debiutowała w tygodniku „Radar”. W r. 1993 jej powieść Ciężka skóra została nagrodzona w konkursie na debiut powieściowy Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” (fragment opublikowany w dwutygodniku „Sycyna”). Jako autorka scenariuszy współpracowała z Instytucją Państwową „Agencja Scenariuszowa” w Warszawie. Pod pseudonimem Jonasz Nowak publikowała felietony w dodatku „Plus-Minus” dziennika „Rzeczpospolita”. Autorka powieści Posłuchaj swoich myśli (2009), zbioru opowiadań Duchowa rzeczywistość świata (2013) i tomu poetyckiego Człowiek hałaśliwy (2021). Wiersze i opowiadania publikuje w „Toposie”, „Twórczości” i „Akcencie”. Jako recenzentka współpracowała z nowojorskim „Nowym Dziennikiem”, pisze o książkach w „Toposie”, „Nowych Książkach”, „Twórczości”.
Piękny wiersz, obnażający stan polskiej kultury. Szkoda, że próby obrony wartości napotykają jedynie mur milczenia.