ohydna zaraza, wściekł się wariat, szarpie w amoku ludzkie
ciało, jakby duszy nie miało mieć nigdy, ani przedtem, ani potem;
wkręca się w mózg, jak jego przodek w prostej linii ślepy kleszcz,
przy tym mówi wieloma głosami naraz, pojawia się i znika gdzie
chce i kiedy chce, musi mieć zawsze pod ręką sztuczną złotą krew;
jak źle tresowany owczarek przewrotnie odgania owieczkę od stada,
zapędza ją w ciernie, każe patrzeć innym, jak się wykrwawia, wiele
razy, aż zgłupieje całkiem znieczulone już długim seansem i banalnością
zła stado – w hipnotycznym transie, podszyte strachem rozbiega się
bezładnie na wszystkie strony świata
w milczeniu –
kto odważy się wreszcie zabeczeć żałośnie w tym tragicznym tańcu
kto da znak, że już można zdjąć z pleców plecaki, odstawić w kąt walizki
na kółeczkach, które tak twardo turkoczą po miejskiej mapie świata, kto
ulituje się nad sierotą?
Jadwiga Nowak
O autorce:
Jadwiga Nowak, ur. 1964 w Staszowie, absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jako poetka debiutowała w tygodniku „Radar”. W r. 1993 jej powieść Ciężka skóra została nagrodzona w konkursie na debiut powieściowy Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” (fragment opublikowany w dwutygodniku „Sycyna”). Jako autorka scenariuszy współpracowała z Instytucją Państwową „Agencja Scenariuszowa” w Warszawie. Pod pseudonimem Jonasz Nowak publikowała felietony w dodatku „Plus-Minus” dziennika „Rzeczpospolita”. Autorka powieści Posłuchaj swoich myśli (2009), zbioru opowiadań Duchowa rzeczywistość świata (2013) i tomu poetyckiego Człowiek hałaśliwy (2021). Wiersze i opowiadania publikuje w „Toposie”, „Twórczości” i „Akcencie”. Jako recenzentka współpracowała z nowojorskim „Nowym Dziennikiem”, pisze o książkach w „Toposie”, „Nowych Książkach”, „Twórczości”.
