Nie można się za wcześnie położyć.
Walczę ze snem. Przypominam sobie śmierć
zajęczego oseska, wyciągniętego z gniazda
przez rudego kocura, który rok później wiosną
nie wrócił do domu, myślę, że zagryzł go kocur
sąsiadów.
Prawie mi się to śni. Na jakiejś jawie bez dobra i piękna.
Gdzie króluje prawda.
Zamykam oczy, ale zaraz otwieram je. Jeszcze nie czas.
Choć wolałabym sen już niż skargi zanoszone do mnie
przez nieżyjące zwierzęta. Przez mojego psa, który
pewnego snu, wbiegł po schodach na drugie piętro
na metafizycznych łapach pod same drzwi. Chciał być znowu
w domu. Ze mną. A potem już w innym śnie
należał do kogoś innego, ale wiedzieliśmy o tym, tylko ja i on,
że on zawsze będzie należał tylko do mnie.
Opada mi głowa. Opieram ją na ręce resztką sił.
Lepiej byłoby nie walczyć ze snem. Podchodzi do mnie
dobry i mądry kot. Patrzy mi w oczy i mówi: “Nie siedź tak,
widzisz, już noc, muszę już iść. Wypuść mnie.
Otwórz mi drzwi”.
Jadwiga Nowak
O autorce:
Jadwiga Nowak, ur. 1964 w Staszowie, absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jako poetka debiutowała w tygodniku „Radar”. W r. 1993 jej powieść Ciężka skóra została nagrodzona w konkursie na debiut powieściowy Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” (fragment opublikowany w dwutygodniku „Sycyna”). Jako autorka scenariuszy współpracowała z Instytucją Państwową „Agencja Scenariuszowa” w Warszawie. Pod pseudonimem Jonasz Nowak publikowała felietony w dodatku „Plus-Minus” dziennika „Rzeczpospolita”. Autorka powieści Posłuchaj swoich myśli (2009), zbioru opowiadań Duchowa rzeczywistość świata (2013) i tomu poetyckiego Człowiek hałaśliwy (2021). Wiersze i opowiadania publikuje w „Toposie”, „Twórczości” i „Akcencie”. Jako recenzentka współpracowała z nowojorskim „Nowym Dziennikiem”, pisze o książkach w „Toposie”, „Nowych Książkach”, „Twórczości”.
