SBB to kapela progresywnego rocka, która zdumiewająco czysto potrafiła przemycić do polskiego rocka elementy muzyczne płynące wprost z Zachodu.
20-minutowa bardzo udana suita Wolność z nami rozpoczyna się fletową improwizacją i syntezatorowym wejściem. Po chwili fortepian gra temat jakby prosto z Chopina, syntezator Mooga lirycznie zapętla melodię. Józef Skrzek ciągle i dostojnie improwizuje; Jerzy Piotrowski od czasu do czasu przypomina swoje perkusyjne umiejętności.
W piątej minucie fortepian kilkoma dźwiękami stwarza podkład pod wokalizę lidera, który snuje melodię cierpką, by w siódmej minucie przypomnieć nutami syntezatora o nadchodzącej wolności. Rozumiemy doskonale muzyków, wiemy tak jak i oni, że wolność potrzebna jest nie tylko twórcom. Temat główny będzie się jeszcze przewijał przez kilka minut.
W dziesiątej minucie Skrzek przemienia się w impresjonistę; fortepian od Ravelowskich pasaży dociera do melodyki minimalistów. Pojedyncze nuty pianina przygotowują nas do abstrakcyjnej i konkretnej muzyki, a w trzynastej minucie Antymos Apostolis eksperymentuje przez kilkadziesiąt sekund aż do szału improwizacyjnego trójki muzyków w piętnastej minucie. Grają na zmianę syntezatory i gitara elektryczna. W szesnastej minucie bas Józefa Skrzeka przypomina nam, że muzycy wywodzą się przecież z rocka. Ciężkie granie uwzniośla jeszcze bardziej atmosferę wolności, w jakiej znajdujemy się od początku utworu.
Perkusja wybija prosty rytm. A syntezatory dodatkowo wzmacniają gesty wyrażające protest przeciwko zniewoleniu. W osiemnastej minucie Skrzek improwizuje na fortepianie, słyszymy znajome dźwięki Chopinowskiej melodii z Preludium e-moll, opus 28, która kończy suitę.
.
Grzegorz Kozyra
.
..
Książka
“Mój Jazz”
już się ukazała
...
O autorze:
Grzegorz Kozyra: eseista, poeta, dziennikarz. Autor czterech tomów eseistycznych: W CZASIE NIEDOKOŃCZONYM (2005), DUCH SŁOWIAŃSKI (2009), CIEŃ I MAGNOLIE (2013), PODRÓŻE Z ORFEUSZEM (2016).