Tak pisać –
żeby nie było słów!
Pisać…bez pisania,
stamtąd
gdzie Całość wolna
w Świątyni Czasu
trwa
rozpostarta na przekór
każdym horyzontom,
gdzie Nienazwanie
w tobie, we mnie,
w nas!
– by
stawał się logos…Tu!
Wiedeń, 14 marca 2021.
.
Pisać? Phi, kto wierzy kłamcom?!
Żyć raczej niźli słowa stawiać, iść
poza horyzont, gdzie jaźń nie sięga,
i bić się, z każdym cieniem złym,
wyobrażeniem i brzękiem sakwy.
Mieć odwagę zdobywać nieboskłon!
Pisać?! Phi, chyba że jedynie krwią,
bez słów, bo kto wierzy kłamcom?!
Wiedeń, 14 marca 2021
.
Pisać tak
aby słowo zmieniło
oblicze ludzkiej wizji świata
a wyschnięte koryto rzeki
zrodziło życie
Pisać tak
aby z ludzi powstał wreszcie
nieobecny w nich wciąż
Człowiek
1 grudnia 2016, Wiedeń/ 14 marca 2021.
.
Pisać tak
aby ukazać
Realność
pomiędzy
ciszą
a sensem słów
Wiedeń, 3 października 2017/ 14 marca 2021
.
Pisać tak
aby otworzyć
REALNOŚĆ
– wibrujące światy
w koronie milczenia
poza
zniewoloną kreacją
słowa
Wiedeń, 3 października 2017/ 14 marca 2021
.
Pisać tak
aby wśród pomieszanych znaczeń
artykułując słowo przekazać jego
Pierwotny Kanon
Wiedeń, 3-4 grudnia 2017/ 14 marca 2021
.
Pisać tak
aby każde źdźbło ego
nie uzurpowało sobie roli
do głoszenia Ksiąg Mądrości
aby dialog nie okazywał się
zaledwie Babilonu wyuzdaną
grą słów z papier-mâché
aby odsłaniać drogi wiodące
do Prawdy a splątanie myśli
i języków by ustało
pisać więc tak
aby porozumienia więzy
stały się wreszcie możliwe
by ludzie doświadczyli
Istoty Człowieka w sobie
Wiedeń, 3-4 grudnia 2017/ 14 marca 2021.
.
Pisać tak
aby istota ludzka w kajdanach obłędu
pośród miraży kreowanych
w cieniu systemowych baldachimów
sztucznej rzeczywistości
poszukując raju odnalazła klucz do siebie
Wiedeń, 4 grudnia 2017/ 27 października 2018/ 14 marca 2021.
.
Pisać tak
aby zamilknął świat
i odsłoniły się miraże
by można było
pojąć prawdziwie
oddech własnej Natury
puls krwi rytm serca
myśl
by usłyszeć
realne odgłosy wolnej
od matni ułudy żywej
Planety Domu…
Pisać w ciszy
tak jak się kocha
bezgłośnymi wargami
na granicy łez
Wiedeń, 4 grudnia 2017/ 11 listopada 2019/ 14 marca 2021.
.
Pisać tak, aby znaleźć się poza słowami.
Ostateczną Prawdę znajdziesz w Ciszy. Jedynie nią możesz nakarmić głód.
Za resztki pieniędzy kup naręcze hiacyntów lub róż. Nimi karm serce.
Zrazu pisz więc bez pióra.
Brnij do jej sedna. Słuchaj… Tylko tam, znajdziesz puls Istnienia.
Cisza w Ciszy!
Wtedy może ból będziesz czuć … krwią najdą oczy…
tumult poczujesz w piersiach… ogarnie cię gorący pot…
Strumienie łez zorają twą twarz, może popadniesz w szloch,
szarpany niby wichrem nie z tego świata…Upadaj.
I ruszaj znów… nie ustawaj! Brnij!
Zapomnij siebie: zapomnij ciało, zapomnij rozum!
– Oszalałeś? Jeszcze nie?! – wysil się bardziej!
Oddechem pisz w przestrzeni, pulsem krwi, aż skroplą się one z logosem.
Nie zważaj na nic. Wtedy zapamiętaj swój ślad… odpocznij. Czekaj…
Wróć!
Znów kup kwiatów, świątynnych kwiatów naręcze.
Pozamykaj wszystkie otaczające cię dekoracje. Czekaj!
Pogaś wszystkie światła. Odrzuć strach. Nasłuchuj!
I udaj się tam gdzie twój ślad… wytęż się, bardziej!
Znajdź centrum wszędzie i nigdzie… zanurz się…
Wtedy pisz…
Tym razem nie będzie to już zaledwie ciąg liter…
lecz zew przywleczony stamtąd, zza Bezbramnej Bramy Wrót
prowadzących do Wielkiej Rzeczywistości, którą odkryłeś!
Zza ich węgła, odwracając głowę nieco,
obcym spojrzysz na swój dawny świat, nasz świat, już… poza słowami!
Zaś przed tobą
lśnić będzie ponad linią horyzontu Prawda! Ciemność w ciemności!
Axis mundi! Czas i bezczas. Forma i pustka… ciężarna pustka!
Wtedy ruszaj… niby po omacku, ale niech wiedzie cię słuch…
Niech obawa nie zamieni twego kroku w kamień,
a twardo poczniesz stąpać po ziemi niczyjej, twojej ziemi.
I nie poczujesz już głodu… bo zaczniesz owocować.
Tak pisz!
Wiedeń, 15 marca 2021.
Dariusz Pacak
O autorze:
Dariusz Pacak- zajmuje się liryką i eseistyką. Magister sztuki. Doktorat h.c. w dziedzinie poezji. Wielokrotnie nagradzany. Jego twórczość opublikowano w różnych częściach świata. Autor zbiorów wierszy: Ptaki emanacji, W podruzgotanym ciągu; dwujęzycznych: Dom Złotego Runa/ Das Haus des Goldenen Vlieses, Dojrzałość/ The Seasons; prozy: Homo Viator(czyli odsłońcie tylko woal). U podstaw jego twórczości leży poznanie wynikające z kalejdoskopu aksjomatów kulturowych i palety form egzystencji odkrywanych podczas eksploracji planety.
.
.
.
