Dariusz Muszer - Wrzos | Polska Canada

Kiedy Pan stworzył już drzewa i krzewy, zioła i kwiaty, wszystko, co na ziemi zieleni się i rośnie, powiedział, że teraz wszystkie duże i małe rośliny mogą wypuścić korzenie, gdzie tylko chcą. Wszystko ruszyło w drogę, w górę i w dół, jedni na południe, inni na północ. Sosny i świerki wdrapały się na zbocza gór, jałowiec aż na płaskowyż, drzewa liściaste rozprzestrzeniły się na nizinie. Tylko trawa zieleniła się wszędzie.

W końcu został tylko wrzos. Stał na boku i ciągle nie mógł się zdecydować. Lato przeszło i zbliżała się jesień.

– I co teraz będzie? – zapytał Stwórca.

– O, Panie – odparł wrzos – stoję tu i rozglądam się za miejscem, którego nikt nie chce zająć.

– Daleko na północy leży kilka nagich wzgórz – rzekł Pan – ale być może są za twarde dla ciebie, jako że jesteś taki mały.

Ledwo to powiedział, a wrzos już był w drodze.

– Idź i bądź błogosławiony! – rzekł Pan.

Słysząc te słowa, wrzos zaczął kwitnąć. I tak to jest od tamtego czasu: wrzos kwitnie dopiero po wszystkich roślinach.

Dariusz Muszer

Zdjęcie: Alex Hyde

Bajka pochodzi z cyklu:

Trzy koziołki Bruse

Bajki, klechdy, podania i anegdoty z Norwegii

opowiedziane przez

Dariusza Muszera

O autorze:

Dariusz Muszer (ur. 1959) – prozaik, poeta i tłumacz. Ukończył studia prawnicze, pracował w różnych zawodach, m. in. jako ślusarz, klezmer, instruktor teatralny, dziennikarz, oświetleniowiec i taksówkarz. Mieszka w Hanowerze. Pisze po polsku i niemiecku.

Opublikował m.in. tomy wierszy: Die Geliebten aus R, und andere Gedichte (1990), Księga zielonej kamizelki (1996), Jestem chłop (2004), Wszyscy moi nieznajomi (2004), Zapomniany strajk (2012), oraz powieści: Ludziojad (1993), Die Freiheit riecht nach Vanille (1999, wyd. pol. Wolność pachnie wanilią, 2008), Der Echsenmann (2001), Niebieski (2006), Gottes Homepage (2007, wyd. pol. Homepage Boga, 2013) i Lummick (2009).