Na peron wjeżdżał powoli pociąg, zapowiadany przez megafon od godziny. Leszek patrzył na ośnieżoną przyłbicę lokomotywy, oświetloną neonami stacji. Gęsty śnieg padał od rana przykrywając dachy domów szarobiałą warstwą, podobną do brudnego gipsu, najwidoczniej łączył […]
Sztuka to najbardziej niepraktyczne zajęcie, ale jedyny sposób na podstawienie nogi czasowi. (Alchemia przestrzeni) . Nad rzeką czasu z czego nie wiem bo nie z ciszy ani z hałasu który może echem przepływa poza […]
Cuchną dymem, przepoconymi szmatami, brudem Asyryjczycy Babilończycy Chazarowie Pusztuni Między liniami uzbrojonych Słowian Pędzeni i odpędzani Płacą kroplami obcej krwi na cierniach drutów za cichy las bliżej marzeń albo śmierci martwe oczy nie widzą jak […]
Wszystko co najważniejsze – staje się w słowie. Na nim kultura Zachodu budowała swą tożsamość. Nie bez racji „Na początku było słowo”, nie przypadkiem „Bogiem było słowo”. „Zachodnie tradycje religijne pilnie wystrzegały się tego, co […]
Kroniki poetyckie powstają od listopada 2015 roku. Z założenia miały być pisane codziennie, ale okazało się, że poetycka forma zapisu i relatywna natura czasu uniemożliwiają taką dyscyplinę. Tygodnie walczą o równouprawnienie z dniami i chwilami, […]
Panie Boże który patrzysz z nieba jak nisko upada nasza cywilizacja Przyjmij nasze modlitwy za tych którzy odeszli nie spodziewając się spotkania z Tobą przyjęli szczepionkę przeciwko Covid-19 z leku przed zarazą wprowadzeni w błąd […]
Ostatnia burza Umarłem o świcie ostatniego dnia maja ubiegłego roku. Niezauważalnie. W nocy rozbudziły mnie odgłosy burzy, grzmoty wdarły się z metaliczną grozą w mój sen. Wybuchały sypiące się z rozdartej poszwy mniejsze i […]
Warszawa, 2 września 2021 Jeżeli słowa nic już nie znaczą, to my też przestaliśmy już cokolwiek znaczyć. Warszawa, 3 września 2021 Nie ujawniaj wobec świata piękna swojej duszy. To dla ciebie śmiertelne zagrożenie ! Warszawa, […]
(fragment powieści w przygotowaniu) W miarę jak zbliżali się do ogromnej sceny tłum gęstniał, a ciężka, metalowa muzyka zagłuszała ludzki gwar. Polcia wisiała na Gabrielu, ciągnąc w dół jego ramię, i podskakiwała jak mała […]
i – jest w tym coś odwiecznie nostalgicznego … = Taki pejzaż śpiewała Ewa Demarczyk a teraz ten jej piosenki wers nakłada się mi na ruchomy na polach obraz jak na szczudłach stąpających ptaków klekoczących […]
Copyright © 2018 Magazyn Twórczy POLSKA CANADA - teksty udostępnione do publikacji pozostają w archiwum portalu.