Fragment “Kronik poetyckich”. To już ponad 250 wierszy. Ten niekończący się poemat aktualnych wydarzeń powstaje od siedmiu lat, w unikatowej formie przesypujących się klepsydr, przypominających o metafizycznej naturze czasu. Są próbą opisania i ocalenia świata, ginącego na naszych zamkniętych oczach.
fragment “Kronik poetyckich 37”
Czas walki
13.09.2022
nie mówią nam
o tym nie mówią co
ważne milczą jakby nas
już nie było jak byśmy byli
głusi niemi i niewidomi mówią
o niczym zamiast o manipulacjach
klimatycznych wojnie rozkręconej by
rozpadły się nasze piękne rozświetlone
miasta młodości pokryte patyną piękna i
tysiącletniej historii by zabito deskami drzwi
i wystawy które śniły się nam po nocach byśmy
już nie zasiedli przy barze w nostalgii i dyskusji o
ratowaniu świata i poezji przemijania nie mówią nam
prawdy ukrywają fakty milczą wyśmiewając dociekliwe
pytania nie mówią o współczesnym niewolnictwie dzieciach
zaginionych bez śladu kobietach które myślały że będą pomocą
domową pomagającą rodzinie bez perspektyw i opieki lekarskiej a
zostały prostytutkami dla których jedynym ratunkiem stała się smierć
o czarnych mszach na których składa się ofiary a zbrodnie są zawsze
bezkarne świadomym niszczeniu ekonomii tak by praca straciła sens
a życie stało się przywilejem gwarantowanym przez rząd czuwający
nad każdym naszym krokiem każdą decyzją i próbą oderwania od
kierata powinności i obywatelskich obowiązków które polegają
na nie zadawaniu pytań terminowym zgłaszaniu się do badań
okresowych i szczepień nie mówią nam o nagłych zgonach
statystykach skrupulatnie trzymanych na smyczy normy
nie mówią nam o niezidentyfikowanych obiektach i
świadectwach niepokojących zjawisk uważają że
jesteśmy pyłem wobec blasku szalonej utopii
uważają że można nas zmazać jak kredę
z tablicy a w jej miejsce wpisać nowe
receptury człowieka okraszonego
sztuczną inteligencją kreacji na
miarę bożka zagłady uległego
nowej aplikacji płonącej jak
pochodnie z podziemi to
świat który rośnie bez
naszej wiedzy zgody
oraz świadomości
świat ciemności
bez duszy bez
człowieczej
twarzy
.
Aleksander Rybczyński
.
.O autorze:
Aleksander R
ybczyński jest absolwentem historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Opublikował ponad dziesięć zbiorów wierszy, w tym debiutancki tomik “Jeszcze żyjemy”, za który otrzymał w 1983 Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny. Zajmuje się także krytyką artystyczną, prozą, publicystyką, dziennikarstwem, fotografią, filmem oraz pracą redakcyjną i wydawniczą. Mieszka w Kanadzie.
Fot. Hanka Kościelska
Wesprzyj Magazyn PC - zaproś mnie na kawę.
