Patrzę na twarze
.
Patrzę na twarze
oceniam psychologicznie
jednym mówię
że jestem z Warszawy
(10 lat pobytu)
drugim z Perth
(30 lat pobytu)
wrzuciłem ongiś
pieniążek
do fontanny di Trevi
wiem że nie wrócę
zamoczyłem stopę
w Pacyfiku
na Bondi Beach
kto wie
może wrócę
stukałem stopami
w ziemię
jak to czynią Aborygeni
by wywołać
duchy przodków
moich nigdy
tu nie było
być może
nie powrócę
do fontanny di Trevi
być może do Sydney
i nigdy
do przodków
ale cóż z tego
kiedy zarówno
fontanna di Trevi
Sydney
jak i przodkowie
powrócą do mnie
.
Sydney
.
Sydney się uśmiecha
półokrągłą paszczą
Mostu
jest to ponoć
najbardziej na świecie
wyfotografowane
uzębienie
Opera
pragnie odpłynąć
żaglami
pokrytymi ceramiką
olbrzymi gigant
z legend
ponadgryzał
to wybrzeże
tworząc dziesiątki
zakoli i zatok
drugi gigant
się nadął
i utworzył
urozmaicony teren
stalagmity wieżowców
spotkały niebo
w wąskich uliczkach
znajdziesz więcej
Azjatów
niż Pierwszych Ludzi
tego kontynentu
ale Aborygeni
nadal mają prawo
do swego
rytualnego tańca
.
Blue Mountains
.
Góry wydychają
oleisty błękit
strugi wodospadów
potrafią wyrysować
na kolorowych skałach
twarze dawnych wodzów
Trzy Siostry
tłumią
naturalną kłótliwość
utrwalone na wieki
przez Kamieniarza Natury
pierwsza od lewej
ma twarz wojownika
druga jest zakapturzona
a trzecia
najniższa
i najpokorniejsza
bowiem legendy
lubią zmieniać
ludzi w skały
lub w słup soli
wieczność
utrwalona w dziejach
jedynie cykady
oznajmiają pośpiech
nie ma tam
fontanny z figurami
ale możesz wrzucić grosik
dla uratowania
żółtoczarnej żabki
wyglądającej jak broszka
zwą ją
Corroboree Frog
towarzyszyła
Aborygenom
w uroczystościach
‘
Adam Fiala
Fot. Ilya Genkin
.’
O autorze:
Adam Fiala,
pisarz polski przebywający na emigracji w Australii, zamieszkały w Perth. Z wykształcenia prawnik, debiutował wierszami i grafiką w Kamenie w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku. W 1976 ukazała się Jego pierwsza powieść, zatytułowana: Jeden myśliwy, jeden tygrys(Iskry), która uznana była za prozę satyryczno-realistyczną, prozę ironicznego szczegółu. Sprawy rodzinne ukazały się w 1978, a w rok później, w 1979 – Zygzakiem po prostej oraz Termiterium wisielców. Wszystkie książki wyszły w około ćwierćmilionowych nakładach. Na rosnącą w Polsce popularność pisarza miał wpływ Henryk Bereza. W swej strategii pisarskiej posługiwał się Adam Fiala kategorią snu: pozwalała mu na zwielokrotnienie kontekstów rzeczywistości przedstawionej i realiów PRL.
W Australii, jako wnikliwy obserwator teraźniejszości australijskiej, Adam Fiala kontynuuje pracę literacko-artystyczną, tworząc wiersze i prozę satyryczną małych form, w której można znaleźć inskrypcje z życia australijskiego, także – politycznego. Wydawany w Polsce przez Akant, Nasz Dziennik i Metaforę, w Australii publikuje w Pulsie Polonii i Przeglądzie Australijskim. PowieśćPrywatna Australia, czyli według Antoniego z obrazkami, wyszła w rodzinnym Lublinie w 1998 roku. Ulubionym gatunkiem Adama Fiali są aforyzmy: Aforyzmy o miłości (2008) i U brzegów absurdu (2011) wydała krakowska Miniatura. Zainteresowanie polityką i filozofią zaowocowały książką zatytułowaną Rasputin. Antypoemat (Kraków, 2012).
Australijską pasją – poza pisaniem oczywiście – jest muzyka tubylców. Pisarz komponuje, pisze piosenki i muzykuje, grając na didgeridoo; fascynuje Go Yothu Yindi i Bangarra Dance Theatre, a także tubylcza filozofia. W latach 2008 – 2010, jako że Adam Fiala jest także zręcznym grafikiem, ilustrował między innymi książki D. Szumilas, L. Kucfir, M. Kozłowskiego, A. Habryn, J. Bułatowicza.
.
