Stare rzeczy
Uwielbiam Szmateksy
obojętnie jak je nazywają
czy Good Sammy
bądź Czerwony Krzyż
stare rzeczy
mówią więcej
o człowieku
bo nie bez powodu
Van Gogh
malował stare buty
używane rzeczy
mają dusze
zapożyczone
od pierwszych właścicieli
nawet figurka Buddy
ożywa
bo dotykały ją
gładząc wielki brzuch
delikatne palce
dziecka
dużo okularów
po nieboszczykach
w czarnych lub brązowych
trumienkach futerałów
otworzyłem
jeden futeralik
i znalazłem
sztuczną szczękę
nowe rzeczy
nowe gadżety
są martwe
to właśnie
nie Bóg
ale człowiek
potrafi w nie
tchnąć duszę
Trochę z Hamleta
Nienajgorzej się dzieje
gdy groby
i żółknące czaszki
bohaterów
pokrywa patyna czasu
ale gdy ich miejsce
zajmują uzurpatorzy
źle się dzieje
w państwie
umownie duńskim
co myślisz naprawdę
pochylony
nad czaszką Yorricka
Hamlecie
kto tutaj
się uśmiecha
on
czy ty
Słowik i róża
Słowik
kojarzy się
z różą
Oscar Wilde
napisał o tym
swą
najpiękniejszą
bajkę
ale czy kiedykolwiek
słowik śpiewał
spoczywając na róży
nigdy
bo zawsze
obawiał się
nadziania
na kolce
Adam Fiala
. .
O autorze:
Adam Fiala,
pisarz polski przebywający na emigracji w Australii, zamieszkały w Perth. Z wykształcenia prawnik, debiutował wierszami i grafiką w Kamenie w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku. W 1976 ukazała się Jego pierwsza powieść, zatytułowana: Jeden myśliwy, jeden tygrys(Iskry), która uznana była za prozę satyryczno-realistyczną, prozę ironicznego szczegółu. Sprawy rodzinne ukazały się w 1978, a w rok później, w 1979 – Zygzakiem po prostej oraz Termiterium wisielców. Wszystkie książki wyszły w około ćwierćmilionowych nakładach. Na rosnącą w Polsce popularność pisarza miał wpływ Henryk Bereza. W swej strategii pisarskiej posługiwał się Adam Fiala kategorią snu: pozwalała mu na zwielokrotnienie kontekstów rzeczywistości przedstawionej i realiów PRL.
W Australii, jako wnikliwy obserwator teraźniejszości australijskiej, Adam Fiala kontynuuje pracę literacko-artystyczną, tworząc wiersze i prozę satyryczną małych form, w której można znaleźć inskrypcje z życia australijskiego, także – politycznego. Wydawany w Polsce przez Akant, Nasz Dziennik i Metaforę, w Australii publikuje w Pulsie Polonii i Przeglądzie Australijskim. PowieśćPrywatna Australia, czyli według Antoniego z obrazkami, wyszła w rodzinnym Lublinie w 1998 roku. Ulubionym gatunkiem Adama Fiali są aforyzmy: Aforyzmy o miłości (2008) i U brzegów absurdu (2011) wydała krakowska Miniatura. Zainteresowanie polityką i filozofią zaowocowały książką zatytułowaną Rasputin. Antypoemat (Kraków, 2012).
Australijską pasją – poza pisaniem oczywiście – jest muzyka tubylców. Pisarz komponuje, pisze piosenki i muzykuje, grając na didgeridoo; fascynuje Go Yothu Yindi i Bangarra Dance Theatre, a także tubylcza filozofia. W latach 2008 – 2010, jako że Adam Fiala jest także zręcznym grafikiem, ilustrował między innymi książki D. Szumilas, L. Kucfir, M. Kozłowskiego, A. Habryn, J. Bułatowicza.
.
