Chagall
Gdy sanki
z końmi
zaczynają
wędrować
po niebie
mamy Chagalla
zawsze lubił
dołączyć
parę kochanków
jakby w niewidocznych
pasach antygrawitacyjnych
nie tylko sanki
także tańczyły chałupki
malowane
kolorami tęczy
malarz się drapał
w głowę
spoglądając
przez okienko
na paryski bruk
jakie wszystko
tam było
zwyczajne
i potrafił
stworzyć
bajkę
trwającą
do dziś
.
Jednorożce
Jednorożce
się rzadko pokazują
możesz je spotkać
na arrasach rarytasach
to los
wszystkich zwierząt
z cennymi rogami
bo wystarczy
żeby ktoś ogłosił
fałszywą informację
w Internecie
“od sproszkowanego rogu
jednorożca
nawet starzec
ma potencję
ogiera”
ale jednorożce
potrafią żyć
kilkaset lat
są zawsze
jakby młode
z tą różnicą
że ich ciemne oczy
stają się
z wiekiem
niebieskie
co jeszcze piękniej
wgląda
.
Pierwsza Światowa
Na głowach mieli
rodzaj
metalowych misek
przyczepionych
rzemykami
takie miski były
podziurawione
przez kule
zamieniały się
w sita
część wojaków
szczyciła się
pikelhaubami
z wielkimi szpicami
niby antenki
było kilka
dobrych pomysłów
ale przeszkadzali generałowie
w ogóle można powiedzieć
że to była
Wojna Generałów
zapędzali do walki
po pamiętnej wigilii
w okopach
jeden z żołnierzy zaśpiewał
Heiligenacht
wyszli wtedy
z ziemi
umorusani
i bratając się
wymieniali
papierosy
cukierki
wrażenia
wielu wspominało
rodziny
pozostawione żony i dzieci
wreszcie w listopadzie 1918
podpisano rozejm
w wagonie kolejowym
należącym do Generała Focha
został zniszczony
w czasie Drugiej
ale stworzono replikę
obecnie
nikt nie podpisuje
rozejmów
nikt nie podpisuje
aktów pokoju
rozejmy zakwitały
czerwonymi makami
współczesne wojny
końca nie mają
.
Adam Fiala
Obraz: Marc Chagall, Niebieski Cyrk, 1950
.
O autorze:
Adam Fiala,
pisarz polski przebywający na emigracji w Australii, zamieszkały w Perth. Z wykształcenia prawnik, debiutował wierszami i grafiką w Kamenie w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku. W 1976 ukazała się Jego pierwsza powieść, zatytułowana: Jeden myśliwy, jeden tygrys(Iskry), która uznana była za prozę satyryczno-realistyczną, prozę ironicznego szczegółu. Sprawy rodzinne ukazały się w 1978, a w rok później, w 1979 – Zygzakiem po prostej oraz Termiterium wisielców. Wszystkie książki wyszły w około ćwierćmilionowych nakładach. Na rosnącą w Polsce popularność pisarza miał wpływ Henryk Bereza. W swej strategii pisarskiej posługiwał się Adam Fiala kategorią snu: pozwalała mu na zwielokrotnienie kontekstów rzeczywistości przedstawionej i realiów PRL.
W Australii, jako wnikliwy obserwator teraźniejszości australijskiej, Adam Fiala kontynuuje pracę literacko-artystyczną, tworząc wiersze i prozę satyryczną małych form, w której można znaleźć inskrypcje z życia australijskiego, także – politycznego. Wydawany w Polsce przez Akant, Nasz Dziennik i Metaforę, w Australii publikuje w Pulsie Polonii i Przeglądzie Australijskim. PowieśćPrywatna Australia, czyli według Antoniego z obrazkami, wyszła w rodzinnym Lublinie w 1998 roku. Ulubionym gatunkiem Adama Fiali są aforyzmy: Aforyzmy o miłości (2008) i U brzegów absurdu (2011) wydała krakowska Miniatura. Zainteresowanie polityką i filozofią zaowocowały książką zatytułowaną Rasputin. Antypoemat (Kraków, 2012).
Australijską pasją – poza pisaniem oczywiście – jest muzyka tubylców. Pisarz komponuje, pisze piosenki i muzykuje, grając na didgeridoo; fascynuje Go Yothu Yindi i Bangarra Dance Theatre, a także tubylcza filozofia. W latach 2008 – 2010, jako że Adam Fiala jest także zręcznym grafikiem, ilustrował między innymi książki D. Szumilas, L. Kucfir, M. Kozłowskiego, A. Habryn, J. Bułatowicza.
