Adam Fiala – Beksiński

.

Beksiński

..

Nazwisko
jakby omylnie
łączyło go z beksą
nie płakał
widział swe otoczenie
w szarości
gomółkowej ery
uchylał cmentarze
rozgrzebywał groby
pordzewiałym blachom
nadawał nowe życie
Zombi Malarstwa
chciał być
Vermeerem
ekspresyjnym
jak nazywał
trudno połączyć
ogień i wodę
jego ostatni obraz
to cztery kawałki
blachy
tak śmierć kusił
że powróciła do niego
zamieniając kosę
na nóż zabójcy
koloryt jego obrazów
przypomina
zestawem barw
rozkładające się ciała

.

.

Sur le Pont d ‘Avignon

.

Na moście w Avignon
duchy papieży
Francja
Córa Kościoła
odwróciła się od religii
ironia spowodowała
że religia
przybyła
ale w odmiennej szacie
czarny całun
nad Mostem
wypłoszy
duchy papieży
znowu zatańczą
panowie i panie
w korowodzie śmierci
Kamil B.
tego nie przewidział

.

.

Haiku Australijskie

Okulary dla owada
Zmasowane
Tysiące szkieł

Skowronek we śnie
Zdarzenie
W Zachodniej Australii

Wiosna
Otwiera oczy
Chce zaczynać od nowa

Kukułka w Japonii
Hototogise
Kuka też małą tercją

Powrócić do źródeł
Które
Wyschły

.

Adam Fiala 

Obraz: Zdzislaw Beksinski

.

O autorze:

Adam Fiala,

pisarz polski przebywający na emigracji w Australii, zamieszkały w Perth. Z wykształcenia prawnik, debiutował wierszami i grafiką w Kamenie w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku. W 1976 ukazała się Jego pierwsza powieść, zatytułowana: Jeden myśliwy, jeden tygrys(Iskry), która uznana była za prozę satyryczno-realistyczną, prozę ironicznego szczegółu. Sprawy rodzinne ukazały się w 1978, a w rok później, w 1979 – Zygzakiem po prostej oraz Termiterium wisielców. Wszystkie książki wyszły w około ćwierćmilionowych nakładach. Na rosnącą w Polsce popularność pisarza miał wpływ Henryk Bereza. W swej strategii pisarskiej posługiwał się Adam Fiala kategorią snu: pozwalała mu na zwielokrotnienie kontekstów rzeczywistości przedstawionej i realiów PRL.

W Australii, jako wnikliwy obserwator teraźniejszości australijskiej, Adam Fiala kontynuuje pracę literacko-artystyczną, tworząc wiersze i prozę satyryczną małych form, w której można znaleźć inskrypcje z życia australijskiego, także – politycznego. Wydawany w Polsce przez Akant, Nasz Dziennik i Metaforę, w Australii publikuje w Pulsie Polonii i Przeglądzie Australijskim.  PowieśćPrywatna Australia, czyli według Antoniego z obrazkami, wyszła w rodzinnym Lublinie w 1998 roku.  Ulubionym gatunkiem Adama Fiali są aforyzmy: Aforyzmy o miłości (2008) i U brzegów absurdu (2011) wydała krakowska Miniatura. Zainteresowanie polityką i filozofią zaowocowały książką zatytułowaną Rasputin. Antypoemat (Kraków, 2012).

Australijską pasją – poza pisaniem oczywiście –  jest muzyka tubylców. Pisarz komponuje, pisze piosenki i muzykuje, grając na didgeridoo; fascynuje Go Yothu Yindi i Bangarra Dance Theatre, a także tubylcza filozofia. W latach 2008 – 2010, jako że Adam Fiala jest także zręcznym grafikiem, ilustrował między innymi książki D. Szumilas, L. Kucfir, M. Kozłowskiego, A. Habryn, J. Bułatowicza.